De crisis krijgt angstwekkende vormen en er ontstaat paniekvoetbal in het beleid…

Het is begrijpelijk dat men naar de weg zoekt van de minste weerstand, dat is een steeds dieper ingrijpende bezuiniging. Men denkt vaak de problemen gemakkelijker te kunnen oplossen door te bezuinigen, door mensen te ontslaan, door efficiënter te werken. Dat brengt een steeds strengere controle met zich mee. Het leidt tot meer regels en een nog ingrijpender digitalisering van het leven.

Vaak zijn het de mensen zelf die vragen om een strenger toezicht om daarmee meer zekerheid te krijgen. Hierbij wordt over het hoofd gezien dat deze weg ook verlammend werkt op de bezielende vernieuwingskracht en de eigen verantwoordelijkheid van de mensen. Door radicale ontslagen gaat veel deskundigheid verloren, door radicale bezuinigingen gaat veel energie verloren en wordt veel inspiratie gedoofd.

De ombudsman heeft al de waarschuwing geuit om niet meer regels op te leggen, omdat daarmee geen enkele verbetering wordt bereikt. De Algemene Rekenkamer heeft gewaarschuwd voor een te strenge regelgeving in het onderwijs die de kwaliteit van het onderwijs niet ten goede komt. In de zorgsector hebben we voortdurend te maken met verandering van de richtlijnen.