Beerdiertjes in space:

In 2007 stuurde Ingemar Jönsson van Kristianstad University een aantal beerdiertjes met een satelliet de ruimte in. Het onderzoeksteam wilde kijken of de beestjes de heftige combinatie van het ontbreken van lucht, intense straling van de zon en kosmische deeltjes konden overleven.

10 dagen lang hebben de beerdiertjes in een vacuüm geleefd, zonder zuurstof dus. Ze hebben temperaturen van -273,10 graden Celsius (0,05 graden boven het absolute nulpunt) tot + 250 graden Celsius doorstaan. Ze zijn blootgesteld aan een druk die 6 keer groter is dan de druk op 11 km diepte in een oceaan. Ze hebben 570 keer meer straling doorstaan dan een mens overleven kan. Japanse Poolonderzoekers hebben eerder, in november 1983 om precies te zijn, al eens beerdiertjes ingevroren en dertig jaar later, in maart 2014, weer ontdooit… binnen een week legde het diertje alweer 19 eitjes, en produceerde daarmee 14 gezonde jongen.

Into beerdiertjes?

Zijn we bij Wow! nu ‘in to beerdiertjes’ horen we u denken. Nou nee. Interessant vinden we het wel maar waar het ons om gaat is dit:

Je kijkt naar een nieuws- of actualiteitenprogramma, of leest iets in die richting, en daar zie je ‘de wetenschap’ beweren dat een nieuw ontdekte planeet niet aan allerlei klimatologische en andere criteria voldoet en dat daar dus geen leven mogelijk is. Geruime tijd eerder hebben Jönsson en zijn beerdiertjes onderzoek al bewezen dat de criteria, op basis waarvan ‘de wetenschap’ stelt dat er op de nieuw gevonden planeet geen leven mogelijk is, niet kloppen.

Zou wetenschapper A niet weten van het onderzoek van wetenschapper B? Is het een kwestie van ‘verzuiling’? Niet op de hoogte zijn van andere cq andermans wetenschappelijke domein? Of zijn er redenen om ‘bewijs’ maar gewoon te negeren?

Een antwoord hebben we niet maar het houdt ons, in een veel breder verband, wél bezig.

Dogma’s

Hoeveel van dit soort dogma’s zijn er? Hoe beïnvloeden deze dogma’s ons, onze wetenschap, onze politici, onze bestuurders en daarmee de wereld waarin wij leven?

Als Wow! hebben we van dichtbij mogen zien en ervaren hoe ambtenaren en complete ambtelijke organisaties in een eigen werkelijkheid leven. Een werkelijkheid die anders is dan de werkelijkheid waarin ‘de burger’ leeft. In de systeemwereld regeren de protocollen. Het juiste vinkje in het juiste vakje, en anders heb je als burger in jouw leefwereld gewoon pech. Menselijk of medemenselijk is de ambtenaar collegiaal, of in zijn vrije tijd, maar niet richting zijn ‘client’.

Iets min of meer vergelijkbaars zien we met regelmaat in de academische wereld. Onderzoek om wille van het onderzoek. Op zichzelf is daar niets mis mee, het is zelfs goed dat dit gebeurt. Maar de aansluiting met ‘wat heeft de samenleving hieraan?’, of ‘rechtvaardigt het onderzoeksdoel de besteding van zoveel belastingcentjes?’ helemaal verliezen, dat neigt in onze optiek naar een ‘eigen werkelijkheid’.

En ook als je de financiële wereld anno nu, ná alles wat we sinds de bankencrisis geleerd zouden moeten hebben, wat nader beschouwd vraag je jezelf al snel af; in welke werkelijkheid leef jij?

Dit alles rechtvaardigt de vraag:
Hoeveel schijnwerkelijkheden zijn er? Hoeveel ‘last’ hebben we daarvan? En; als we er last van hebben, wat doen we daar dan aan?

En die vraag danken we mede aan de beerdiertjes. Het levende bewijs dat heel veel dat theoretisch, en kennelijk ook wetenschappelijk, niet (leven of overleven) kan dat al meer dan 90 miljoen jaar doet, bínnen maar ook buíten onze atmosfeer.

Keep on Questioning

Wow!