Verticale landbouw, urban farming, geef het de naam die u wilt. Wij waren enthousiast na het zien van de aflevering “Boer zoekt voedselflat” van VPRO’s Tegenlicht:
Wat ons betreft zitten er twee kanten aan dit verhaal. De mooie kant: Prachtig dat deze ontwikkeling nu in een stroomversnelling komt en mooi dat wij als land, al is het maar aan de landbouw- en tuinbouw technologie kant, een rol in kunnen spelen.
De minder mooie kant die zich laat samenvatten in een paar woorden: Waar zijn onze ‘typisch Nederlandse’ innovativiteit, onze haantje de voorste houding, onze verbeter de wereld en begin bij jezelf karaktertrekken gebleven?! Je zou toch verwachten dat er in ons land meer urban farming is dan dat de uitzending laat zien.
Bij Wow! hebben we het prille begin van deze urban farming ontwikkeling zo’n jaar of 8 geleden opgepikt. [Artikel > Wonen en leven: Groenten verbouwen in de stad] Het mondiale voedselvoorziening probleem dat zich aandient speelde daarin voor ons een rol, de belasting van het milieu, de verschraling van de grond, maar ook het enorme aanbod aan leegstaande kantoor- en bedrijfsgebouwen (die als urban farms een nuttige functie kunnen krijgen), de vervreemding van ons en ons voedsel wat er mede voor zorgt dat we werkelijk schandalige hoeveelheden weggooien (meer dan 50%! – terwijl er elders miljoenen mensen niet te eten hebben, en de voedselbanken in ons land meer vraag dan aanbod kennen), en ook de sociale functie die samen voedsel telen en ook samen eten kán hebben was een drijfveer, daar we ons steeds harder opstellen tegenover ‘vreemdelingen’ en tegenover elkaar…
Wow! sloeg de handen ineen met onder andere een groep architecten, met mensen met verstand van ‘groeilampen’ en van kassenbouw, installateurs, voedsel-logistiek, kortom een heel team van vakkundige mensen die ideeën als deze samen gestalte kunnen geven. We zochten contact met de toenmalig minister, we spraken met de eigenaren van leegstaande gebouwen. Kortom; we waren lekker op stoom.
Het probleem? Nou, veel ‘stakeholders’ zaten en zitten zó vast in hun denken… de fysieke en conceptueel ruimte was er wél, maar de mentale ruimte was er niét. Daarnaast bleken gebouw-eigenaren helemaal geen gebouw-eigenaren te zijn. Die leegstaande panden, die zijn feitelijk van ‘de bank’. En die banken, die laten die gebouwen liever leeg staan. Dat leidt namelijk tot fiscale aftrekposten, en verbouwen tot ‘urban farm’ dat leidt tot financiële afboekers, die ten laste komen van de financiële reserves die banken onder politiek toezicht nu juist hoog moeten houden.
Hoort u hier de frustratie van een mislukt plan? Eerlijk is eerlijk; ja… ook. Maar het was vooral een weloverwogen beslissing om onze energie niet te steken in het op andere gedachten brengen van geconditioneerde denkers, de dinosauriërs die onze economie en samenleving nog altijd in hun klauwen houden.
Positief afsluitend: Dankjewel VPRO Tegenlicht! Door jullie uitzending zien we weer even dat nieuwe ideeën hoe dan ook hun weg vinden. Is het niet in Nederland, dan toch wel elders in deze wereld.
Print
Email
