Loading...
You are here:  Home  >  What worries us:  >  Current Article

‘Connected but alone’ (vervolg)

By   /   December 11, 2017  /   1 Comment

Kids - smartphones

In “Alone Together” en “Connected but alone” doet Professor Sherry Zimmerman Turkle tussentijds verslag van het onderzoek dat zij al meer dan 30 jaar doet naar de gevolgen van technologie voor mensen en onze samenleving. “Alone Together” verscheen in 2012 en binnen Wow! was het alsof er een luide alarm bel klonk:

 

Ouders die meer aandacht hebben voor hun smartphone dan voor hun kinderen. Mensen die zich als er niet meteen reactie komt op iets dat zij ‘gepost’ hebben verlaten en eenzaam voelen. Jongelui die met ‘voelen’ omgaan als ware het een ‘emergency’. Het onderzoek is een aaneenschakeling van heel herkenbare maar desalniettemin akelige constateringen.

Ondertussen zijn we een jaar of vijf verder en beginnen problemen die door professor Turkle in 2011 al geduid en voor een deel ook min of meer aangekondigd werden voor eenieder zichtbaar(der) te worden:

 

DDriekwart jongeren stress en brun-out

 

Jongeren en burn-out

Wat gezien en onderkend wordt is het schrikbarend hoge aantal jongeren met burn-out verschijnselen. Meer dan 100.000 jongeren lijden hier onder. Meer dan driekwart van alle jongeren in ons land ervaart ‘de druk als te hoog’. 63% heeft een psycholoog bezocht. 64% heeft vrienden die ook een psycholoog bezocht hebben. 14% is overspannen. (Bronnen: CBS, Metro, RTL)

“43 procent antwoordde ja op de vraag of ze psychische klachten als slecht slapen, piekeren, angstige of sombere gevoelens en problemen met eten hadden. Van die 43 procent bekende maar liefst 80 procent die klachten al langer dan twee maanden te hebben.” (Bron: GGZ nieuws)

Sociale media spelen hier een rol in, zeggen de ondervraagde jongeren. Maar als je ‘ervaart de druk als te hoog’ leest dan hoef je geen rocket-scientist te zijn om te zien dat de zogenaamd ‘maakbare samenleving’, waarin iedereen succesvol kán zijn, en je het uitsluitend en alleen aan jezelf hebt te wijten als je niet succesvol bent, er stevig in hakt. Bij iedereen, niet alleen bij jongeren. Dat, die zogenaamde ‘maakbaarheid‘, dat zou zomaar een deel van de verklaring kunnen zijn waarom het aantal burn-outs en ook zelfdodingen, onder alle leeftijdsgroepen en dus óók jongeren, dramatisch toeneemt. (Bron: Volkskrant)

 

Naamloos

 

Smartphone en verkeer

Het aantal verkeersongevallen is toegenomen met 27% (Bron: Parool), en de boosdoener is de smartphone. Dat gegeven an sich is al zorgwekkend genoeg, maar wat we in de media niet zien is het stukje gedegen onderzoeksjournalistiek waarin de voor de hand liggende vraag gesteld wordt:

Waarom is die smartphone nou zó belangrijk dat je daar je leven, en dat van anderen, voor op het spel zet?! Zijn we verslaafd? Ja, dat is wel duidelijk. Maar waaraan dan precies?

Professor Sherry Turkle stelde een belangrijke vraag, nog voordat de smartphone zijn intrede deed, met betrekking tot email: Waarom check jij jouw email zo vaak? [link] De geïnterviewde antwoorden bijna allemaal met hetzelfde woord: ‘hoop’. Online kan je leven plotseling veranderen. Daar kan je iets nieuws overkomen…

Nu ben ik wetenschapper noch psycholoog maar het gedrag heeft wat weg van oniomanie. De ‘koopziekte’. Oniomanie begint namelijk vaak als ‘vlucht uit de werkelijkheid’, met ‘depressieve gevoelens’ als aanleiding om even van weg te vluchten. Mensen met oniomanie proberen een goed gevoel te kopen. (Bron: Psychologie Magazine) Dat goede gevoel dat lijken mensen in hun smarthone en hun sociale media ook te zoeken…

 

Geweld dat jongeren gebruiken

 

Geweld…

Ziet u ook dat het aantal geweldsincidenten toeneemt? De moord op Pim Fortuyn en op Theo Van Gogh. Een jonge knaap die dood en verderf zaait in een winkelcentrum in Alphen aan de Rijn. Steekpartijen. Schietpartijen. ‘Afrekeningen’. Extreem gewelddadige overvallen. Vroeger was dat iets dat in Amerika gebeurde, maar toch niet hier?

“Vroeger was het startdelict van de jeugd het pikken van een rolletje drop. Nu is dat een gewapende overval.” Zei een Rotterdamse Politiewoordvoerder begin dit jaar tegen een journalist van het AD [Bron: AD]

Neemt het aantal geweldsdelicten, en de mate van gewelddadigheid daarvan, daadwerkelijk toe? En waar vindt dat zijn oorsprong? Dat zijn vragen die wij graag beantwoord zou willen zien.

 

Conclusie? Oplossing?

Bewijs heb ik niet, maar soms zijn samenlopen gewoon té toevallig. Sociale media spelen een rol in de burn-out verschijnselen onder jongeren. Dat zeggen de jongeren zelf. Jongeren zouden heel graag meer ‘ongedeelde aandacht’ krijgen van hun ouders [link]. Dat bleek jaren geleden al uit het onderzoek van professor Turkle. Dat de ‘maakbare samenleving’ toch niet zo ‘maakbaar’ blijkt, dat is zichtbaar voor eenieder die het wil zien. Jongeren met ‘een niet westerse migratieachtergrond’, zo moet je dat tegenwoordig noemen, voelen zich kansloos, achtergesteld en in de steek gelaten. Waardoor ze bevattelijk worden voor radicale denkbeelden, en voor aansluiting bij communities met gelijkgestemde radicaal denkenden. De afzenders van die radicale denkbeelden gebruiken sociale media voor de verspreiding van hun boodschappen…

Tsja, ‘waarom check jij jouw email -lees; sociale media- zo vaak?’ vroeg professor Turkle tijdens haar onderzoek. ‘Hoop’ was het antwoord…

 

Harlow - surrogate mothers

Professor Harry Harlow – ‘surrogate mothers’ experiment

 

Oorzaak en gevolg…

Kip en ei. Was er nou eerst ‘verharding’ en daarna ‘moderne technologie’, of was het andersom? En maakt het iets uit wat er eerst was?

Ergens eind negentiger jaren, toen ik zelf nog werkzaam was in de internetindustrie, waarschuwde ik al voor de gevolgen die het zou gaan hebben dat hele generaties niet alleen opgroeiden met, maar ook deels opgevoed werden door, videorecorders en spelcomputers. Inmiddels zijn daar tablets en smartphones bijgekomen. In die vrees en waarschuwing gaat niet om het device, en ook niet om welke technologie precies. Waar het om gaat is: Kinderen die goeddeels opgevoed worden door koude, technische surrogaat moeders, dat kan niet zonder gevolgen blijven! Eerst en vooral voor het kind, en vervolgens voor de samenleving.

Welke gevolgen? Dat heeft Harry Harlow in de jaren ’50 en ’60 al aangetoond… aapjes die opgevoed werden door koude, technische surrogaat moeders leden onder stress, angst(stoornissen), hechtingsproblemen, agressief sociaal afwijkend gedrag, en konden niet meer functioneren in hun eigen sociale groepen… Klinkt bekend, niewaar?

 

In Harlows woorden: “severe deficits in virtually every aspect of social behavior” |”achieved only limited recovery of simple social responses” | “crude interactive patterns among themselves”

 

Voor zover ik weet hebben de aapjes van Harlow geen nageslacht voortgebracht, maar het ligt voor de hand dat als dat wel gebeurd zou zijn de apen-ouders de door henzelf opgelopen schade ‘overerven’ op hun apen-jonkies.

 

En toen?

Als we als samenleving het tij willen keren, laten we ons dan nu eens niet focusseren op de symptomen maar op de oorzaken:

“Jongeren hebben last van het smartphone gebruik van hun ouders” schrijft het Parool. En al schrijft het Parool over het smartphone gebruik van ouders, het gaat niet om het device. Achter de klacht van de geïnterviewde jongeren schuilt de behoefte: De behoefte van jongeren aan ouders met verantwoordelijkheidsgevoel. De behoefte aan ouders die hén ongedeelde aandacht, warmte en geborgenheid geven.

 

-Toine Nagel-

Coöperatie Wow! lid

———————————————————————————————————————–

Sherry Turkle

Source: Wikipedia | Sherry Turkle (born June 18, 1948) is the Abby Rockefeller Mauzé Professor of the Social Studies of Science and Technology at the Massachusetts Institute of Technology. She obtained a BA in Social Studies and later a Ph.D. in Sociology and Personality Psychology at Harvard University. She now focuses her research on psychoanalysis and human-technology interaction.

———————————————————————————————————————–

    Print       Email

1 Comment

  1. Lilian says:

    Iedere dag zie ik berichten over geweld en agressie in krant, smartphone of op tv. En als het zo op een rijtje gezet wordt dan slaat de schrik me toch om het hart! Zo veel, zo vaak, zo ernstig.
    Het wordt tijd dat we als Wow! van betekenis kunnen zijn voor een samenleving waarin ‘de menselijke maat’ voorop staat en moeder natuur met respect behandeld wordt.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You might also like...

Hoogwater 1995, fietspad tussen Colenbrandersbos en Klaverland overstroomd

“Het water komt”

Read More →