In de documentaire ‘Requiem for Detroit’ brengt Julien Temple érg treffend de uiterst pijnlijke gevolgen van de crisis in beeld. De beelden sloegen bij ons in als de spreekwoordelijke bom. Als je niet weet waar je naar kijkt dan zou je zeggen: Tsjernobyl. Maar wat je in werkelijkheid ziet is dus hetgeen er over is van wat ooit de machtige vierde stad van Amerika was.

Helaas kunnen wij Nederlanders de beelden op BBC niet bekijken en op YouTube is de docu in opdracht van de BBC verwijderd. Maar, we hebben ‘Requiem for Detroit’ gevonden op de Russische ‘youtube’:

.

Naderend onheil
Als u kinderen heeft dan herkent u ons gevoel: Je kijkt, overziet de situatie en weet dat je kind zich gaat bezeren. Dat leed wil je hem of haar besparen en daarom waarschuw je meermaals. De kleine negeert de waarschuwingen én… bezeert zich. In zo’n situatie zeg of roep je als ouder: Luister dan ook! Ik heb het nog zó gezegd! Dat klinkt boos maar eigenlijk ben je helemaal niet boos. Je voorziet wat er gaat gebeuren en dat leed wil je je kind besparen…

Zo ongeveer kijken wij naar de wereld om ons heen. We zien het naderend onheil en willen dat u, en ook onszelf, graag besparen…

Wat ooit het statige Detroit Theatre was… is nu een parkeerplaats.

Niét luisteren
‘Requiem for Detroit’ visualiseert precies hetgeen wij al tijden proberen uit te leggen: Dát is dus wat er gebeurt als meer, meer, meer het enige doel van bestuurders is. Dát is dus wat er gebeurt wanneer je als industrie niét luistert naar je klant. Door blijft gaan met het produceren van het product waar je, op de korte termijn, het meeste geld aan verdient.

Het einde van de ‘meer, meer, meer’ cultuur…

Wat er in Detroit gebeurd is, dat kan overal gebeuren. Als je 100 jaar geleden halstarrig had vastgehouden aan de productie van stoommachines, dan was je er anno nu al lang niet meer geweest. Detroit hield vast aan de productie van ‘gas-guzzlers’ en Detroit… is er niet meer.

Laat eenieder die ‘economische groei’ propageert, en niet verder kijkt dan die ‘groei’, hier nou eens over nadenken…