Bij Wow! graven we graag een beetje dieper. Dat geldt dus ook voor de recente discussie over de salarisverhoging van bank-bestuurders:
Juridisch hebben de heren bestuurders, zo nemen wij aan van Jeroen Dijsselbloem, gelijk. Er zijn kennelijk afspraken gemaakt over die salarisverhoging, dus juridisch staan de bestuurders in hun recht.
Maar ja, vergelijk het eens met het verkeer: Ook al kom je van rechts en heb je voorrang, het is niet altijd even handig om dat recht dan ook op te eisen. Zo’n recht opeisen terwijl je kunt weten hoe dat afloopt is niet alleen ‘onhandig’, het zegt ook iets over een persoon en zijn of haar karakter.
Het toeval wil dat Harvard Business Review net een relevant onderzoek publiceerde over de karakters van CEO’s en de reflectie van die karakters op de bedrijfsresultaten. Uit dat onderzoek blijkt dat de “medemenselijke” CEO het vele malen beter doet als de “self focussed” CEO:
Op de hiernaast afgebeelde tabel ziet u de “rapportcijfers” die de CEO’s van hun medewerk(st)ers kregen. Mocht u zich afvragen wat een dergelijke karakter-schets zegt over de resultaten in het economische verkeer, nou ook die verschillen liegen er niet om:
“The researchers found that CEOs whose employees gave them high marks for character had an average return on assets of 9.35% over a two-year period. That’s nearly five times as much as what those with low character ratings had; their ROA averaged only 1.93%.”
CEO’s met hoge rapportcijfers voor hun karakter scoren dus 5 keer de “return on assets” die de self-focused CEO boekt.
Een heel andere maar evengoed interessante vraag is: Weten deze self-focused CEO’s eigenlijk van zichzelf wel dat ze self-focused zijn?
“In most cases, no—they’re pretty deluded. When asked to rate themselves on the four moral principles, the self-focused CEOs gave themselves much higher marks than their employees did. (The CEOs who got high ratings from employees actually gave themselves slightly lower scores—a sign of their humility and further evidence of strong character.)”
Met deze wetenswaardigheden krijgt de discussie over de salarisverhoging een andere invalshoek:
Als je het maatschappelijke sentiment zo totaal niet aanvoelt dan mag je aannemen dat de betreffende bestuurders self-focused zijn, ook al hebben ze dat van zichzelf niet in de gaten. U weet inmiddels ook dat een self-focused CEO het qua return on assets heel veel slechter doet dan zijn “virtuoso” evenknie. En dat brengt ons bij wat eigenlijk de kern van de discussie zou moeten zijn:
Krijgen deze bestuurders een salarisverhoging, of verdienen ze die?
Bronnen:
Print
Email
