Als het niet zo in en in triest was, dan was het best vermakelijk:

“Rijksinspecties zijn kritisch over transformatie sociaal domein

Drie jaar na de decentralisaties is de toegang tot zorg en ondersteuning nog steeds ingewikkeld, is de regie nog niet helder belegd en blijft informatie delen complex. Het gevolg: passende en samenhangende zorg en ondersteuning voor kwetsbare burgers komt nog onvoldoende tot stand. Maar er zijn oplossingen om het tij te keren, bijvoorbeeld het aanbieden van een integraal budget.

Dit komt naar voren in het Jaarbeeld Toezicht Sociaal Domein 2017  van de samenwerkende rijksinspecties – de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd, de Inspectie Justitie en Veiligheid, de Inspectie van het Onderwijs en de Inspectie Sociale Zaken en Werkgelegenheid. Dit is niet het eerste onderzoek waarin geconstateerd wordt dat de transformatie teleurstellend verloopt. Een greep uit recente onderzoeken: onlangs maakte het Sociaal en Cultureel Planbureau bekend dat burgers nog steeds sceptisch zijn over de decentralisaties en in december 2017 dat de gemeenten worstelen met onder meer de jeugdzorg en de Wet maatschappelijke ondersteuning.

De rijksinspecties beginnen het jaarbeeld met een positieve noot. Zij memoreren dat gemeenten en uitvoerende organisaties de afgelopen drie jaar hebben gewerkt aan het op orde krijgen van de basis en dat er veel aandacht is geweest voor financiën, inkoop, elkaar leren kennen, het opzetten van de toegang en de organisatie van de zorg en ondersteuning.”

.

Wat is hier nou vermakelijk aan? horen we u denken. Nou, op de inhoud beschouwd is het helemaal niet vermakelijk. Totdat je zo eens een paar dingetjes op een rij zet:

• 24 oktober 2012 – 20 miljard onbenut gemeentelijk vastgoed
• 1 februari 2013 – Regeldruk…
• 1 april 2013 – ‘Mijn onbegrijpelijke overheid’*
• 12 mei 2014 – Tekort aan zorgkennis bij gemeenten
• 4 juli 2014 – Krimpgemeenten zitten burgerinitiatief in de weg
• 7 juli 2014 – De stille kracht van het activeren
• 1 september 2014 – Zolang de burger doet wat de overheid wil
• 6 augustus 2015 – 214.000 jongeren krijgen jeugdhulp
• 11 september 2015 – Hulpmiddelen voor ALS-patient vaak te laat
• …

We kunnen nog wel even doorgaan, maar het punt is wel gemaakt denken we. Al jaren op rij lopen burgers op tegen de muren van het bureaucratisme. Of het nu gaat om leegstand enerzijds, en woningnood anderzijds, om zorg die geen zorg meer is, burgerparticipatie die bij nader inzien overheidsparticipatie had moeten worden, of om de veelheid aan zaken die ieder weldenkend mens als ‘idioterie’ bestempelt.

Voormalig Nationale Ombudsman Alex Brenninkmeijer deed in April 2013 al verslag van in ‘Mijn onbegrijpelijke overheid’, waar we ter lering ende vermaak een blokje uit zullen citeren:

De belangrijkste oorzaken van deze problemen:

• Complexiteit, bureaucratie en onvoldoende inlevingsvermogen, zijn de belangrijkste oorzaak van de spanning tussen de overheid – als systeem – en de leefwereld van de burger.
  • (Wet- en regelgeving zijn complex en daarbij verandert wetgeving steeds.)
• De overheidssystemen zijn zelf ook complex en regelmatig zijn meerdere overheidsorganisaties tegelijk betrokken bij één onderwerp dat de burger raakt.
  • (Vaak zijn het slechts specialisten op een bepaald onderwerp die precies weten hoe het beleid in elkaar zit en in de praktijk moet worden toegepast.)
• Op de levensdomeinen als wonen, werken en familieleven, waar bijna alle burgers wel mee te maken hebben, is een aantal complexen van wet- en regelgeving van toepassing dat slechts door een groep experts goed begrepen wordt.

Of het nu van het huilen is of van het lachen, bij ons schieten spontaan de waterlanders in den pantalon als er dan in 2018 een rapport verschijnt waarmee men zegt: “Rijksinspecties zijn kritisch over transformatie sociaal domein”.

Joh?! Ben je kritisch? Is dat wat… maar eh, wat bedoel je eigenlijk met ‘transformatie’? O, je bedoelt de puinhopen die resten na de afbreuk van wat ooit een sociaal domein was… aha, bij jullie heet dat ‘transformatie’? Wij noemen dat een slagveld. Iets dat je aantreft nadat er een stelletje hooligans los is gegaan. Had dat niet voorzien kunnen worden? Ja natuurlijk wel. Had je alleen ‘Tekort aan zorgkennis bij gemeenten’ gelezen, of ‘Mijn onbegrijpelijke overheid‘, dan had je geweten wat er na die ‘decentralisatie’ zou gebeuren.

De meest veelzeggende slogan van een overheidsinstantie is toch altijd nog: Leuker kunnen we het niet maken…

Bron / lees verder op: Skipr